Vietnam & Indonesië

Oké, de laatste 8 weken van onze reis zijn écht voorbij gevlogen. We zijn optimaal gaan genieten van iedere dag, we kregen toch lichte kriebels in onze buik omdat onze trip bijna aan zijn eind kwam.
Maar hey, we hadden nog 8 weken te gaan met 2 geweldige landen op de planning.
De eerste 5 weken hebben we in Vietnam doorgebracht, een van onze lievelingslanden so far. In 5 weken van Zuid naar Noord reizen, het was echt een geweldige ervaring. Het land is enorm lang, hierdoor hebben we veel in de bus gezeten maar ook stukken met een motorscooter gedaan.
Het begon met een aantal dagen acclimatiseren in Ho Chi Minh City, een ontzettend drukke stad en voor Vietnamese begrepen aardig westers! We hebben hier onder andere de Cu Chi Tunnels bezocht en verschillende musea over de Vietnamoorlog, erg indrukwekkend om te zien. De tunnels zijn na de oorlog verbreed zodat toeristen kunnen ervaren hoe het is om je in zo'n tunnel te bevinden, wij grote westerlingen zouden absoluut niet in de orginele tunnels passen. Wij hadden verwacht dat het enkel gangen onder de grond zouden zijn met bunkers maar dat is niet het geval, er zijn in die tijd enorme steden onder de grond gebouwd. Erg indrukwekkend. Ook werd duidelijk gemaakt wat voor vallen de Vietnamese voor de Amerikanen bouwde, met bamboestokken en ijzeren pinnen probeerde zij op de meest gruwelijke manieren de Amerikanen neer te halen. Duidelijk werd al snel dat de Amerikanen betere wapens en voertuigen hadden in de Vietnamoorlog, maar de Vietnamezen waren ontzettend slim. Zij kennen het land, de bossen en hadden allerlei slimme tricks om de Amerikanen op het verkeerde been te zetten. Zo maakte zij schoenen voor de soldaten die aan de onderkant een omgekeerde zool hadden. Hierdoor leek het, bij wijze van spreken, voor de Amerikanen bij het zoeken naar sporen dat de Vietnamezen richting het Westen gingen terwijl ze massaal naar het Oosten trokken. Het was erg interessant om te zien hoe het destijds in zijn werking ging.
Na Ho Chi Minh vertrokken we naar Mui Ne, een plaats aan de kust een stukje verder naar het Noorden. Dit plaatsje staat bekend om haar mooie duinen, zowel van wit als van rood zand. Ook dit was indrukwekkend om te zien.
In Mui Ne kregen we allebei het gevoel dat we toe waren aan iets meer avontuur, dus vertrokken we de volgende dag naar Da Lat. Een plaatsje dat weer iets verder naar het Noorden ligt maar wel iets meer naar het binnenland, in een heuvelachtig landschap. Na een enorme 'bumpy ride' kwamen we na 7 uur aan in Da Lat, waar we geweldige dagen hadden. We sliepen in het hotel van Mr. Rot, een hele bijzondere man die duidelijk houdt van het entertainen van zijn gasten. Zijn hotel staat voornamelijk bekend om de Mr. Rot's Secret Tour, wij hadden hier vooraf nog niks over gelezen maar besloten om de volgende dag met wat andere toeristen mee te gaan met de tour. Het was echt geweldig! We kwamen in een échte lokale markt, waar we van alles mochten proeven en proberen. Ook bezochten we een krekelfarm, hier hebben we een gefrituurde krekel mogen proeven, het idee om zo'n insect in je mond te stoppen is heel vreemd maar eigenlijk smaakt het zo gek nog niet. Zoals wij op vrijdagavond met een bakje chips op de bank zitten, doen de locals in Vietnam dat met een bakkie krekels. We bezochten ook een fabriek en een koffieplantage.
Na de lunch bezochten we een erg afgelegen bergdorp. Er zijn velen van deze dorpen in Vietnam, de mensen die hier wonen spreken over het algemeen ook geen Vietnamees maar hebben allemaal hun eigen taaltje. De Vietnamese 'city people' zijn dan ook zeker niet van harte welkom bij deze mensen. Mr Rot's heeft tot zijn 11e in een bergdorp gewoond, daarna is hij geadopteerd en in de stad Da Lat terecht gekomen. We bezochten een dorp in het gebied waar hij vroeger gewoond heeft, omdat hij de taal nog zonder fouten spreekt hadden wij deze mogelijkheid. Het was een hele bijzondere en ontzettend pure ervaring. Na even rondgelopen te hebben mochten we bij een mevrouw in haar huis komen kijken, we mochten alles vragen wat we wilde, Mr Rot vertaalde alles voor ons. Binnen no time stond het halve dorp in de deuropening om te kijken naar al deze 'Big white Americans'. Ze gingen er namelijk vanuit dat iedereen die blank is Amerikaan is, Mr Rot legde uit dat er ook blanke mensen zijn die in de rest van de wereld wonen. Uiteindelijk hebben we twee uur bij deze mensen in huis gezeten. Een echt huis is het toch niet, meer een hutje van hout, maar meer hebben deze mensen ook niet nodig. Het verschil tussen deze bergmensen in Vietnam en de stadsmensen in Vietnam is zo enorm, het was heel interessant. We zagen overigens alleen maar vrouwen, de mannen waren aan het werk. Als ouders 'verkoop' je je zoon aan de aanstaande schoonfamilie, een soort bruidsschat. Hoe sterker de zoon, hoe groter de bruidsschat. Dit wordt niet betaald in geld, dat is er nauwelijks in de bergdorpen, maar met antiek. Bijvoorbeeld een mooie oude vaas tegen je zoon. Danny vroeg zich inmiddels wel eens even af hoeveel hij waard zou zijn. De dame vroeg hem even te gaan staan en keek hem met grote ogen aan, zo'n grote jongen had ze nog niet vaak gezien. Ze begonnen te giechelen met elkaar en vertelde dat Danny dan maar eens een paar weken op het land moest komen werken, daarna konden ze inschatten hoeveel hij waard zou zijn. Haha, dat aanbod sloeg hij toch maar af. De dames hebben ons traditionele bruiloftmuziek laten horen, we mochten hen eigen gebrouwen alcohol proeven én een lekker snackie kregen we voorgeschoteld. Volgens Mr. Rot was dit een van zijn lievelingsgerechten uit de bergen máár hij vertelde nog niet wat het was, dan zou niemand het proeven. Danny en wat andere toeristen probeerde het, ze vonden het wel aardig smaken. Uiteindelijk bleek het gedroogde rat met gember! Goh, super vervelend dat ik het niet geproefd heb...;-)
We hebben een geweldige ervaring gehad met Mr Rot in Da Lat, na een aantal dagen vol met activiteiten was het toch tijd om weer verder te gaan. Next stop; Hoi An!
Het was een lange busreis van 13 uur, het jongetje naast Danny was ziek geworden en spuugde alles onder, voor Danny was het gevoelsmatig nog wel wat langer dan 13 uur dus. Maar, de reis was het dubbel en dwars waard. Hoi An is echt een bijzonder plaatsje! De binnenstad is nog zo authentiek gebleven in de oorlog, er is niet bijzonder veel te doen maar het is gewoon een erg gezellig plaatsje. Waar Hoi An wel bekend om staat is alle op maat gemaakte kleding, de stad staat er helemaal vol mee. Een jurkje op maat laten maken dus, voor een eurootje of 3!
Inmiddels waren we ongeveer op de helft van Vietnam gekomen met nog ontzettend veel te zien in het Noorden van het land. Met die bus waren we wel even klaar, dus besloten we de Hai Van Pass te doen, een prachtige route met de motorscooter tussen Hoi An en Hué. Het was echt een geweldige dag, we reden door de bergen langs de kust met een heerlijke lunch op het strand. Het was enorm warm geweest die dag en na zo'n 8 uur rijden kwamen we aan in ons heerlijke hotel in Hué. Van dat scooter rijden hadden we nog geen genoeg, dus na een dag in Hué te zijn geweest zijn we een volgende scootertocht gaan doen. We namen de Western Ho Chi Minh trail, het was geweldig mooi. Het was een tocht van 3 dagen en we kwamen op de meest authentieke plaatsen en sliepen in dorpjes waren heel weinig toerisme te zien was. Onderweg zagen we alleen maar mooie dingen. Overweldigende natuur, mooie dorpen en lieve kindjes zwaaiend langs de weg. Het was een hele bijzondere manier om dat gebied te ontdekken.
We eindigde in Phong Nha, hier zijn de beroemde grotten van Vietnam. Alweer een bijzonder verschijnsel! Na Phong Nha stonden Ninh Binh en Halong Bay op de planning. In Ninh Binh sliepen we bij een ontzettend lieve familie, we hebben hier een boottocht over de rivier gemaakt, dat was erg leuk. De mannen en vrouwen die de boten roeien doen dit met hun voeten, een apart gezicht.
Halong Bay was ook geweldig om te zien, een mooi natuurverschijnsel. Duizenden rotsen midden in het water, vanuit het eiland Cat Ba boekte we een tour van een dag. Op een mooie boot met andere toeristen vaarde we tussen de mini-eilandjes en rotsen door. We konden tussendoor lekker zwemmen, bezochten een fishfarm, kregen een heerlijke Vietnamese lunch en zijn een uur gaan kajakken.
Vanuit Cat Ba namen we een bus naar Hanoi, wat ons betreft een veel leukere stad dan de zuidelijke stad Ho Chi Minh. Ook Hanoi is een enorme stad met miljoenen inwoners, maar de Franse invloeden zijn nog duidelijk te zien. Een erg mooi gezicht, nauwe straatjes en ontzettend lieve mensen. Heerlijk eten en een prachtig meer in het midden van de stad. In het weekend wordt de weg rond het meer afgesloten en rukken alle locals uit naar het meer. Een groot feest met muziek en heerlijk eten!
Na een dag of 3 in Hanoi werd het tijd om nog verder naar het noorden te gaan, Ha Giang en Sa Pa stonden op de planning. Beide staan bekend om prachtige natuur met mooie rijstvelden, de natuur in Ha Giang was wat ons betreft wat ruiger en het was duidelijk minder toeristisch. In het stadje Ha Giang huurde we een scooter, vanuit daar zijn we 3 dagen gaan rondrijden door het gebied. We sliepen in echte Vietnamese dorpjes waar weinig toeristen te zien zijn, erg mooi om te zien. Hier ervaar je het echte local leven, dat wilde we graag. Minder luxe maar wel het echte Vietnam. Helaas zat het weer ons tegen, enorm veel mist, dat verpestte vaak de verbluffende uitzichten. Gelukkig klaarde het in de middagen meer op. Op de laatste dagen zijn we tot de Chinese grens gereden, een van de noordelijkste punten van Vietnam en heel ver weg van alles. We reden weer een stukje terug, en ja hoor, een lekkere band! Het was al een uur of 3 en we moesten nog best een stuk rijden tot de eindbestemming. Na even wachten kwamen we locals tegen die ons naar de meest dichtsbijzijnde garage brachten (godzijdank was er een) en ons bandje was binnen no time geplakt! We hebben hele mooie dagen gehad in Ha Giang.
Toen werd het tijd voor Sa Pa, we hebben enorm zitten twijfelen omdat het weer nogsteeds niet mee zat. Dat is normaal voor deze regio van Vietnam, het is er vaak erg nat vandaar ook de prachtige rijstvelden. Toch zijn we gegaan, in Sa Pa is het normaal dat je bij mensen thuis verblijft in een Homestay in dorpen rondom het stadje Sa Pa. Op het station aangekomen werden we vrijwel direct aangesproken door Mama Cho, zo noemt ze zichzelf. Een héle lieve kleine Vietnamese vrouw die samen met haar dochter groente aan het halen was op de markt. Ze had een boekje bij met recensies van andere toeristen die ooit bij haar verbleven, er werden alleen positieve dingen geschreven. Het blijft natuurlijk een risico, maar we dachten ach, waarom ook niet. Mama Cho ging met de scooter naar huis, wij liepen samen met haar dochter.
Het was een wandeling van 3 uur maar dat vonden wij na onze lange busreis zo erg nog niet. Op een gegeven moment was het toch echt wel zwaar en de dochter liep met gemak op slippers de berg op... De dochter sprak goed Engels en was pas 14 jaar oud. Ze was nieuwsgierig of wij al getrouwd waren. 'Nee, zei ik. Wij hebben gewoon verkering. Heb jij ook een vriendje?' "No, I have husband.' What?! 14 jaar en al getrouwd. Ze begreep onze reactie, ze weet ook dat het in 'onze wereld' niet echt normaal om op die leeftijd getrouwd te zijn. In de bergen van Noord-Vietnam is dat heel anders, al haar vriendinnetjes zijn ook al getrouwd. Onderweg liepen we langs het huis van haar en haar man, een lief jongetje van 16. We liepen verder en na nog een uur lopen kwamen we aan in het huis van Mama Cho, een prachtig huis van hout. Hier wonen Mama Cho, haar man, 2 zoons en nog een dochtertje van 5 jaar. De oudste dochters zijn al getrouwd en wonen in een ander dorp bij hun man. En ohja, er wonen ook 2 honden, 6 varkens, 3 buffels en in totaal zo'n 40 kippen en eenden. Een mini boerderijtje, een erg mooi gezicht. Bij aankomst stond onze maaltijd al klaar, het was heerlijk eten. Die avond lieten ze ons vanalles zien, hoe er traditioneel gekookt wordt maar ook hoe zij kleding en sjaals voor bijzondere gelegenheden maken. De dochter was bezig met het maken van kleding voor nieuwjaar, een groot feest in Vietnam. Ook kregen we eigen gebrouwen rijstwijn. Poeh, die was sterk! Het waren eigenlijk gewoon shots tequila. De familie was enorm lief en gastvrij, ze bleven maar inschenken en proosten. Voor hen is die hoeveelheid alcohol normaal in de avond, wij waren aan het einde van de avond flink aangeschoten en doken lekker ons bedje in.
De volgende ochtend werden we wakker van alle beestengeluiden en waren alleen het kleine dochtertje en zoontje in huis, vader was met de oudste zoon mais halen voor het ontbijt op hun eigen veld. Even later kwamen ze terug en werd het ontbijt bereid. Boven de binnenhaard werd de mais gestoomd, het was Sticky Corn. Wij hadden er allebei nog nooit van gehoord maar het is een andere soort mais en het is echt super lekker! Na de corn kregen we nog een stokbroodje met ei en allerlei groentes uit eigen tuin. Daarna zijn we met de vader een stuk gaan wandelen, ook zijn we naar hun stuk grond gegaan. Hier hebben we zelf rijst mogen planten met de locals, weer iets geleerd!
Aan het einde van de middag was het tijd om terug te gaan naar het stadje Sa Pa, gelukkig wel met de scooter dit keer!
We sliepen nog een nachtje in Sa Pa zelf en toen was het tijd om terug te gaan naar Hanoi, vanuit daar vertrok 2 dagen later onze vlucht naar Indonesië!
Vietnam was voor ons echt een geweldig land. Zulke lieve en behulpzame mensen, heerlijk eten en qua natuur ontzettend veelzijdig. Tegelijkertijd is het er ook vies, erg vervuild en zie je enorm veel armoede. Mensen spreken er opvallend beperkt Engels, dat maakte de communicatie soms erg moeilijk maar het was een mega avontuur. Beide willen we allebei dolgraag nog eens terug naar Vietnam.
Maar eerst, tijd voor Indonesië! Op zoek naar de roots van Danny.
We vlogen naar Lombok met een tussenstop op Kuala Lumpur. We vlogen met Air Asia, vertraging gegarandeerd dus. Maargoed, wel een goedkope vlucht! Na een dag reizen kwamen we in de avond aan in Kuta, Lombok. Een fijne homestay. Gelukkig was er tegenover de homestay nog een restaurantje open waar we een heerlijke eerste Indonesische maaltijd hadden, man wat kunnen ze daar lekker koken!
Onze laatste 3 weken op Lombok waren eigenlijk heel relaxt. De eerste dagen op Kuta hebben we gechillt op het strand en surflessen genomen, dat viel nog niet mee. Het is ontzettend moeilijk maar heel erg leuk. Daarna zijn we door gaan reizen naar Sekotong, hier bezochten we de Secret Gili's. Helaas zat het weer niet mee, ongewoon voor deze tijd van het jaar in Indonesië. Bij aankomst in Sekotong zijn we een beetje over het strand gaan wandelen, hier ontmoette we Norman. In mijn ogen een beetje een flierenfluiter, maar een ontzettend vriendelijke man. Danny kan er op zijn manier weer een lekker praatje mee maken en wat bleek; Norman heeft een bootje, hij wilde ons de volgende dag ook meenemen naar de Secret Gili's. Kost een stuk minder dan wanneer we het bij het hotel zouden boeken. 'I have very good engine, bruuuuummmm' zei Norman. Danny zag aan mijn blik dat ik nog niet helemaal overtuigd was, we vertelde Norman er nog even over na te denken en we kwamen vanavond nog wel even langs. Een stukje verderop op het strand kwamen we aan de praat met een andere man, hij woonde ook in de buurt en wat bleek na even gepraat te hebben; een vriend van Norman! De man nodigde ons uit die avond bij hem te komen eten, hij zou rijst voor ons maken en we zouden samen een vis gaan kopen op de markt. Die zou hij dan voor ons bereiden boven het kampvuurtje op het strand. Leek ons een leuk idee! Even later met hem op de scooter naar de markt om een vis te kopen en er werd een heerlijke bordje rijst voor ons bereid. Als toetje ging Danny met de man en zijn neefjes in de zee opzoek naar krabben en schelpdieren, die werden later nog op het kampvuur gegooid. Het was erg mooi om een avond met deze locals te besteden, ze spraken goed Engels.
De volgende dag was het tijd voor de Secret Gili's, dit zijn eilandjes net buiten de kust die je kunt bezoeken, je kunt er prachtig snorkelen. En jawel, we gingen met Norman! s'-Ochtends afgesproken bij zijn huis, daarna liepen we naar de boot. Met 4 man waren ze met het bootje bezig, het een en ander moest nog vast gemaakt worden namelijk. Waar ik licht aan het stressen was, kon Danny er toch van genieten; 'Dit is toch geweldig iris.' Na een klein half uurtje zaten we in het bootje en op het moment van wegvaren begon de 'very good engine' wat te stotteren. 'Oh, I forgot the liquid' roept ie. Daar kwam zijn vriend gelukkig aanrennen met een cola fles gevuld met benzine, nou, dan kunnen we nu echt gaan. We bezochten 3 eilandjes en hebben erg mooi kunnen snorkelen. Ook vreselijk kunnen lachen met Norman, het enige wat hij wil is mensen gelukkig en aan het lachen maken, die missie was zeker geslaagd. Na ieder eiland moesten we weer wegvaren en elke keer waren er weer problemen met de 'very good engine', hij was nat geworden dus begon Norman weer te sleutelen. Hij voelde zich lullig tegenover ons maar eigenlijk konden wij er alleen maar om lachen, waar zou je je toch ook druk om moeten maken op zo'n dag? Aan het einde van de dag zijn we netjes voor het hotel afgezet, we hebben een heel goed gevoel overgehouden aan die dag, ondanks the 'very good engine'. Het is toch mooi dat je zo'n lokale visserman kunt helpen, alle toeristen die hier komen boeken hun tour bij het hotel. Dan zitten wij liever bij Norman in het bootje dan met 6 andere toeristen op een perfecte boot met een perfect werkende motor. Bij aankomst in het hotel waren er twee Belgen aangekomen, die avond zijn we met hen gaan eten en hebben zij ons getipt voor een leuke Homestay in Tetebatu, onze volgende bestemming. Gelukkig was er nog een plekje over dus zijn we daar de volgende ochtend naar toe gereisd, we werden opgehaald door Izzi, de zoon van de familie die zijn vader helpt met de Homestay.
Het was inderdaad een hele bijzondere Homestay, ontzettend lieve mensen en vooral; heeeerlijk eten! In de avond kregen we een kookcursus van de moeder en dochters, ontzettend veel eten dat we naderhand zelf, samen met een Frans meisje, mochten op eten. De volgende dag hebben we een tour gedaan door Tetebatu waar we verschillende dingen bezochten. Waar Tetebatu vooral bekend om staat is de Rinjani Vulkaan, het dorpje ligt aan de voet van de vulkaan. Dolgraag wilde wij de vulkaan beklimmen, helaas viel het weer nogsteeds tegen. Het was erg bewolkt en soms regenachtig. We hebben nog een dag gewacht, voor de dag erna waren namelijk de voorspelling beter dus wilde we toen de vulkaan op.
Sochtends om half 7 ontbeten en daarna gingen we met Izzi en zijn oom richting het startpunt. Een trek met 1 nacht in een tent en 2 dagen lopen. In de eerste dag loop je naar de kraterrand, hier zet je je tentje op en dan heb je zowel de zonsondergang en de zonsopgang bij het kratermeer, dat schijnt erg bijzonder te zijn. Helaas zijn wij er nooit achtergekomen. Na een halve dag lopen namen we een lunch, we waren halverwege de vulkaan. Het begon steeds harder te regenen, om ons heen was alles mistig en alle spullen waren doorweekt. We hadden het ijskoud en hebben allemaal meerdere bloedzuigers van onze benen gehaald, bah! Helaas moesten we besluiten om te keren en dezelfde weg terug te lopen, we baalde zo enorm. Alle moeite voor was voor niks geweest, maar verder omhoog gaan zou ook onverantwoordelijk zijn.
Het weer in Tetebatu was niet best, we besloten de volgende dag af te reizen naar Senggigi. Een plaats aan de kust, vanuit daar kun je naar de (niet zo secret) Gili's reizen. Gili Trawangan, Gili Meno en Gili Air. Eilandjes aan de kust van Lombok, overspoeld met toeristen voornamelijk uit Bali, maar ook leuk om dat eens te zien! Na een nachtje in Senggigi namen we een boot naar Gili Trawangan, hier hebben we chille dagen gehad. Het Belgse koppel dat we eerder ontmoet hadden was er ook, samen hebben we een gezellige dag gehad. Ook hebben we een dag lekker met z'n tweetjes aan het zwembad en bij een heerlijke strandtent gelegen. Trawangan staat vol met gezellige terrasjes en mooie resorts aan de kust, als je een straatje van de strip afgaat wonen de local mensen tussen golfplaten en zeilen. Dat blijft zo'n apart gezicht. Omdat er verder niet erg veel te beleven was op Trawangan en wij nog een dag of 6 over hadden namen we een boot naar Nusa Lembongan, een eiland voor de kust van Bali. Al meteen een ander gezicht, hier wonen namelijk Balinezen en dus boeddhistische mensen. Lombok is net als de meeste eilanden van Indonesië volledig islamitisch.
Nusa Lembongan was het einde van onze trip door Indonesië, maar eigenlijk ook het einde van onze hele trip. Het is een heerlijk eiland met een super relaxte sfeer. We hebben er heerlijk kunnen eten, Danny heeft gedoken en toen Manta roggen gezien, dat wilde hij nog heel erg graag! We hebben er ook heel mooi gesnorkeld en lekker rond gescootert. Het eiland is verbonden met het eiland dat er naast ligt, Nusa Ceningan, door een brug. Dat eiland hebben we ook uitgebreid kunnen bezoeken dus. Na 5 dagen chillen was het tijd voor een bootreis terug naar Lombok, naar ons hotel naast het vliegveld.
Het voelde zo vreemd aan, in de afgelopen maanden hebben we vaker fijne plekjes moeten verlaten maar met het idee dat je naar het volgende vette land zou gaan. En nu, na bijna 5 maanden, was het tijd om naar huis te gaan. Toch voelde dat ook fijn aan, een voldaan gevoel. We kennen elkaar nu nog beter, elke dag hebben we zoveel plezier gehad. Met elkaar, met alles wat we gezien hebben en alle geweldige toeristen en locals die we tegen zijn gekomen. Met een andere blik op de wereld stapte we in het vliegtuig naar Nederland, we weten nu veel meer over dat deel van de wereld en dat wilde we zo graag! Het verlangen om de wereld te leren kennen is bij ons beide alleen maar groter geworden, dit was zeker niet onze laatste backpack reis. Maar goed, eerst maar eens aan de studie. We hebben tijdens onze reis zeker ook geleerd dat alle kansen die wij krijgen in Nederland zo mooi zijn.
Onze ouders hadden voor s'avonds een BBQ geregeld met beide gezinnen, het was erg leuk om iedereen weer te zien. Op dag 2 zijn we friet en gehaktballen gaan eten bij Oma Nel, dat was ook genieten!
We zijn zo dankbaar dat we dit allemaal mee hebben mogen maken, het nagenieten zal voor altijd blijven.
Nepal, Thailand, Cambodja, Vietnam, Indonesië
en alle mooie mensen die meegedragen hebben aan deze geweldige ervaring:
BEDANKT!
Until we meet again <3